Czy jesteś dla siebie ważna na tyle, aby postawić siebie na pierwszym miejscu?

Dziś chciałam Wam o czymś ważnym napisać.

O wstrząsie alergicznym, jaki ostatnio przeżyłam na sobie.

O priorytetach w życiu.

O tym co to znaczy być Talentem (w oczach innych, a nie tylko w oczach swoich) i jak to pomaga w życiu.

A oto moja historia.

Obiecałam, że czasami będę się z Wami dzielić historiami z mojego życia, szczególnie wtedy, kiedy mogą one coś ważnego przekazać. I oto jeden z tych momentów.

Wczoraj na 15:00 miałam zaplanowany lot do Zagrzebia, do Chorwacji, gdzie w dwa kolejne dni – dziś i jutro – miałam prowadzić szkolenie dla menedżerów jednej z firm na temat przywództwa. Takiego prawdziwego – gdzie menedżer bliżej poznaje siebie, aby zrozumieć, co to znaczy być autentycznym przywódcą, pracować na własnych wartościach, motywacjach, i o tym, jak ta szczerość i autentyczność ma wpływ na pracowników, na ich życie.

Ale życie płata figle…

O 11:00 pojechałam z moimi córeczkami na urodziny jednej z koleżanek. Do odlotu miałam jeszcze kilka godzin. Urodziny odbywały się na świeżym powietrzu. Przybiegła do mnie Julia, moja starsza córka, oddając swoją kurtkę, bo było jej gorąco. Biorąc tę kurtkę nie zauważyłam, że pod nią jest osa. I ta użądliła mnie. Wzięłam szybko cebulę, która podobno pomaga na użądlenia. I myślałam, że to po prostu ból, który przejdzie. Kontynuowałam więc dalej moje dyskusje z rodzicami dzieci z przedszkola. Po niecałych 5 minutach poczułam bardzo mocne uderzenie ciepła i pierwsze zawroty głowy. Bardzo dziwne uczucie, które zaczęło narastać. Wokół użądlenia zrobiła się biała plama. Ja czułam jak gorąco coraz mocniej mnie ogarnia, serce bije coraz mocniej, a ciśnienie rośnie i naciska na głowę.

Jednak przecież jestem silna, nie będę panikować z powodu osy. Myślę jednak o tym, co tu zrobić, aby uspokoić tę reakcję, bo przecież wsiadam w samolot o 15:00. Przecież będzie szkolenie, na które zjeżdża się 16 wysoko postawionych menedżerów i nie mogę się nie pojawić! Wiem – pojadę do szpitala (bo to niedziela i żadna przychodnia nie jest otwarta). Tam podadzą mi jakieś środki przeciwalergiczne i szybko wszystko przejdzie….

Jednak ludzie z boku, patrząc na mnie, mówią: „Ela, nie jedź sama. Ktoś z nas cię zaraz zawiezie”. Zgadzam się. Ma to sens. Ale czuję, że ucisk na głowę jest coraz gorszy, dochodzą pierwsze dreszcze. To może zawołam karetkę, bo przecież jak przyjadę do szpitala to będę czekać kilka godzin w poczekalni… A ja muszę zdążyć na samolot za 3 godziny! Już mam dzwonić po karetkę, ale włączają się wyrzuty sumienia, potwierdzone przez niektórych innych rodziców tam obecnych: „przecież mój przypadek nie jest na tyle ważny, ludzie są w gorszych sytuacjach, gdzie faktycznie jest zagrożenie życia”. Tak, ma to zdecydowanie sens. Pojadę do szpitala, a nie będę zabierać komuś karetkę.

Na szczęście znajduje się obok jeden rozsądny człowiek, który mówi, żeby zadzwonić jednak po karetkę. Policjant, który widział wiele przypadków, gdzie do pijanego człowieka, śpiącego na ławce, wzywane jest pogotowie (a okazuje się, że człowieka po prostu trzeba zawieźć na izbę wytrzeźwień), a ja tutaj z takim pierwszymi mocnymi objawami silnej alergii na ukąszenie zastanawiam się, czy dla siebie zawołać karetkę. Z „pewną taką nieśmiałością” faktycznie zamawiamy karetkę, która dość szybko przyjeżdża.

Karetka przyjeżdża dość szybko, ale moje objawy także się pogarszają. W karetce dostaję już silnych drgawek, okrywają mnie folią ogrzewającą. Dostaję pierwsze dawki leku przeciwalergicznego. Lekarz widząc całe już moje ciało w silnej alergii decyduje od razu, że wieziemy mnie do szpitala.

I tak to karetką jadę z urodzin do szpitala. Okazało się, że dostałam wstrząsu alergicznego (nazywanego anafilaktycznym). W szpitalu dostałam jeszcze dodatkowe dawki leku. Po kilku godzinach pobytu w szpitalu, kiedy już najsilniejsze objawy ustąpiły, wypisali mnie do domu. Pytam lekarza: co następnym razem robić? A lekarz: „wzywać od razu pogotowie, bo najważniejsze jest podanie jak najszybciej leków przeciwalergicznych”.

Mój samolot odleciał kilka godzin temu. Jadę już do domu. I wiecie o czym myślę? Nie, nie o sobie. Ja myślę, czy jest jeszcze samolot dziś wieczorem, aby jednak dolecieć na szkolenie. Jak nie ma wieczorem, to może rano jakoś dolecę?

Jest samolot. Mogę być na 12:00 na miejscu i zacząć szkolenie później. Kontaktuję się z klientem w Stanach (tam jest centrala) i rozmawiam o tym, czy jest może szansa, abym zaczęła szkolenie od 12:00 – popracujemy najwyżej tego dnia dłużej. Tak bardzo nie chcę zawieźć tych ludzi, którzy szykowali się na szkolenie. Przecież wszyscy ponieśli też koszty. Każdy przesunął sobie wiele rzeczy, aby być na szkoleniu.

O 22:00 przestają już trochę działać pierwsze leki i znów czuję się słabo.

I wtedy mnie to tak mocno wszystko uderzyło. Czy naprawdę ten klient, tych 16 menedżerów, to super szkolenie, te poniesione koszty są ,ważniejsze niż ja sama, moje zdrowie? Wtedy właśnie zadałam sobie to pytanie: czy jesteś dla siebie na tyle ważna, aby postawić siebie na pierwszym miejscu?.

To było doświadczenie, które mocno pokazało mi czasem absurd moich działań. Tego, że moja odpowiedzialność za rzeczy, których się podejmuję, bierze górę nade mną.

W takim momentach właśnie toczy się walka pomiędzy wartościami, jakie wyznajesz w życiu. Nie jest trudne wiedzieć, co dla Ciebie jest ważne w życiu. Dużo trudniejsze jest wygrać walkę, jaką toczą ze sobą te wartości i wybrać rozwiązanie, które naprawdę jest dla Ciebie najważniejsze.

Ja po lekach czułam się na tyle lepiej, że wydawało mi się, że dam radę (nie wspomnę, że o 5:00 dnia następnego dostałam tak mocnej reakcji alergicznej na ciele, że musiałam wziąć dodatkową dawkę leku). W moim przypadku ta walka była trochę prostsza: teoretycznie, kiedy rozważamy „zdrowie czy praca”, to w sytuacji zagrożenia zawsze wybierzemy zdrowie. Natomiast ta walka toczy się bardzo często pomiędzy wieloma innymi wartościami, jakie masz w sobie. I wiesz co? Zawsze wiesz, kiedy idziesz w złą stronę w tej walce. Czujesz to. Czujesz, że chyba nie wybierasz dobrej drogi. Pytanie tylko, czy jesteś dla siebie na tyle ważna, aby postawić siebie i swoje najważniejsze wartości na pierwszym miejscu.

A jak to się wiąże z tematem bycia Talentem? Mówię tutaj nie o tym, czy wiesz, na czym polegają twoje talenty, ale czy Ty masz pozycję Talentu, na tyle silną, aby konsekwencje wybrania siebie, postawienia siebie na pierwszym miejscu nie były zbyt duże.

W moim przypadku wybranie siebie oznaczało, że 16 kluczowych menedżerów tej organizacji zawraca z powrotem do domu z drogi na szkolenie, że koszty sali i organizacji szkolenia ktoś musi ponieść, że za mój lot do Zagrzebia trzeba zapłacić itp.

Pytanie podstawowe: jak zbudować taką swoją pozycję zawodową, aby wybranie siebie nie ponosiło też tak silnych konsekwencji?

W moim przypadku dzięki temu, że jestem tak dobra w tym co robię jako trener i coach, dzięki super referencjom jakie miałam dotychczas w pracy z tym klientem, usłyszałam od razu: „Ela, twoje zdrowie jest dla nas najważniejsze. Nie martw się niczym. Koszty my poniesiemy. Termin przesuniemy, bo nie chcemy żadnego innego trenera dla tej grupy”. I z taką opinią – opinią Talentu – jest mi dużo łatwiej żyć według moich warunków. Żyć według tego, co dla mnie dobre.

Częściej tylko muszę sobie przypominać, że jestem dla siebie najważniejsza.

Zastanów się, czy Ty właśnie jesteś dla siebie na tyle ważna, że stawiasz siebie na pierwszym miejscu.

Zastanów się też, czy Twoje stawianie siebie na swoim miejscu uzyska też dodatkowo wsparcie z otoczenia. Czy jesteś w pracy Talentem? Bo Talent może więcej. Talent może żyć według swoich warunków.

Podziel się tą historią proszę z innymi, bo ja sama wiem, że tak wielu z nas żyje na warunkach innych.

I pamiętaj – żyj na 100%. Na mniej nie warto!

Ela Krokosz

Dziś o temacie bardzo ważnym – pasji w życiu, a dokładniej pasji w pracy.

„Dziewczyny, pomóżcie! Jak znaleźć swoją pasję, która sprawi, że mimo zarabiania pieniędzy będę się realizować i sama na to nakręcać? Chyba mam kryzys” . Ten wpis na jednej z grup przypomniał mi, jak często ludzie pytają mnie właśnie o pasję. I dlatego dziś chciałam Ci napisać o tym, jak to jest z tą „pasją”. Uważam to za bardzo ważny temat, bo większość z nas chce mieć pasję. Każdy z nas zna lub słyszał historię osoby, która poświęciła życie pasji – jak Steve Jobs czy Coco Channel – i jest to dla nas ideał, do którego dążymy.

Uwielbiam ten temat „odczarowywać”, aby pomóc ludziom. Dobre słowo – „pomóc”. Dzięki tym pięknym historiom wielu ludzi doprowadza to do tego, że zamiast cieszyć się życiem, szukają ciągle pasji, tej jedynej, tego, czemu warto własne życie poświęcić.

Napiszę Ci o tym w sposób bardziej praktyczny, aby właśnie „odczarować” ten temat i abyś mogła znaleźć w ten sposób odpowiedzi na Twoje pytania związane z pasją.

Co to jest pasja?

Czy jest coś w ogóle takiego jak pasja? Co to znaczy? Czy można budować swoje życie w oparciu o pasję? A co jeśli jej nie czuję? A jeszcze gorzej, jeśli jej w ogóle nie mam? Czy to skazuje mnie na brak satysfakcji z tego co robię? O tym chcę Ci trochę więcej napisać…

Zacznijmy od rzeczy banalnej – powiedzmy sobie, czym tak naprawdę jest pasja.

Według definicji Wikipedii:
Hobby (pasja, pot. konik) – czynność wykonywana dla relaksu w czasie wolnym od obowiązków. Może łączyć się ze zdobywaniem wiedzy w danej dziedzinie, doskonaleniem swoich umiejętności w pewnym określonym zakresie, albo też nawet z zarobkiem — głównym celem pozostaje jednak przyjemność płynąca z uprawiania hobby.

Czyli możesz mieć pasję, która niekoniecznie staje się Twoją pracą. Możesz mieć coś, co daje Ci ogromną radość, ale nie musisz tego zamieniać na pracę. Co więcej, niejednokrotnie okazuje się, że kiedy zaczniesz próbować zarabiać na swojej pasji…. pasja przestaje Ci już dawać przyjemność. A odczuwanie radości i przyjemności z robienia „tego” to właśnie jest sedno pasji! Przewrotnie można powiedzieć, że niejednokrotnie szukanie pasji po to, aby na tym budować swoją karierę, pracę, nie jest najlepszym rozwiązaniem.

No dobrze, ale rozumiem, że pytanie, z  którym Ty przychodzisz: Jak znaleźć swoją pasję?, odnosi się jednak do tego, jak znaleźć pracę, która będzie Twoją pasją. I tutaj jeszcze jedna definicja pasji. Według leksykonu PWN pasja to „silne, namiętne przejęcie się czymś, zamiłowanie do czegoś, przedmiot czyjejś namiętności”.

Mówiąc prosto –  kiedy przychodzisz do mnie z pytaniem – Jak znaleźć pasję w swoim życiu? – chodzi Ci o to, aby:

• rano budzić się z uczuciem radości na to, co Cię dziś czeka w ciągu dnia;
• w trakcie tego, co robisz, potrafić tak się zapomnieć, że nawet nie wiesz, ile czasu minęło  (osiągasz tak zwany stan flow);
• mieć poczucie, że to, co robisz, ma większy sens (niż tylko wklepywanie cyferek do kolejnego raportu);
• wierzyć, że dojdziesz do czegoś większego, że zostawisz coś po sobie, że Twoje życie może będzie inspiracją dla innych.

To bardzo szczytne cele i całym sercem wspieram Cię w tym, aby właśnie tak przeżyć swoje życie. Tylko właśnie, skąd wziąć tą pasję? Skąd wiedzieć, czemu to swoje życie poświęcić?

Są trzy drogi zdobywania i poznawania pasji w życiu.

Droga pierwsza – rodzisz się z pasją

Znasz takie osoby, które od małego wiedziały, co chcą robić w życiu? Te słynne historie, gdzie – już jako 5 latek bawił się tylko autkami, uwielbiał oglądać ścigające się auta i w końcu został kierowcą rajdowym –  lub – już w przedszkolu leczyła wszystkie lalki i misie, w szkole uwielbiała chemię i biologię i zawsze było wiadomo, że zostanie lekarką. Te „znienawidzone” historie, które powodowały u Ciebie jeszcze gorsze samopoczucie, że Ty to nie wiesz, czego chcesz od życia…

Tak faktycznie jest w przypadku części osób – one wiedzą prawie od urodzenia, co chcą robić w życiu. To tak, jak niektórzy rodzą się w bogatych rodzinach. Po prostu od urodzenia mają majątek, na który nie muszą pracować…

Droga druga – natykasz się na pasję w życiu

Kolejni szczęściarze to ci, którym udało się w życiu natknąć na coś, co tak ich zainspirowało, że stało się ich pasją. Na przykład: w szkole masz niesamowitego nauczyciela historii, który „zaszczepia” w Tobie miłość do tego przedmiotu. Aż Ty sama poświęcasz się temu, pochłaniają Cię książki, robisz z tego doktorat i wykładasz z pasją historię.

Albo widzisz swoją ciotkę, która szyje na maszynie. I nagle odkrywasz, że to pasjonujące zajęcie. Zaczynasz od pierwszych poduszek, ubranek dla lalek, aż w końcu nie widzisz siebie nigdzie indziej, tylko we własnej firmie, projektując i szyjąc ubrania.

Masz szczęście. Masz pasję.

Zauważ, że w obu powyższych scenariuszach mówię o jednym zajęciu, które staje się pasją i któremu poświęcamy nasze życie.

Z doświadczenia i wiedzy wiem, że te scenariusze trafiają się maksymalnie 20% ludzi. Większość z nas nie doświadcza takiej pasji.

Masz „momenty pasji”, kiedy robisz coś, co daje Ci faktycznie ogromną radość, wielkie zaangażowanie. Już Ci się wydaje, że złapałaś to, że już wiesz, co jest Twoją pasją!

Aż tu nagle – bach.

Zaczyna Cię  to nudzić. Zaczyna Cię to męczyć. Może nie udaje Ci się na tym zarobić…

Różne są powody, ale generalnie chodzi o to, że zaczynasz mieć emocje, które powodują, że pojawia się fundamentalna wątpliwość – „czy to jest faktycznie moja pasja, skoro już nie czuję takiej fascynacji jak wcześniej?”; „to czym jest ta moja pasja?”. I im więcej takich chwil zwątpienia przeżywasz, tym więcej wątpliwości się u Ciebie pojawia. Każdy taki „moment pasji”, który przemija, powoduje, że coraz bardziej przestajesz ufać sobie. „Jak mogę uwierzyć ponownie, że to, co teraz robię, co mi teraz daje radość, nie jest tylko przejściowym, miłym zajęciem, a wielką pasją? Przecież za moment znów przestanie mi się to podobać”. I znów dół – że nie masz pasji w swoim życiu, że nie umiesz jej odnaleźć u siebie. A wiadomo – tylko ludzie z pasją osiągają wielkie rzeczy! Kto z nas nie chce być Stevem Jobsem?

I dlatego właśnie mówię, że „odczarowuję” temat pasji.  Zbyt wiele ludzi spotykam, którzy nie potrafią się cieszyć życiem, bo „nie mają pasji”.  Wiesz, że tylko 13% ludzi pracuje z pasją? (badania Instytutu Gallupa).  Ta myśl mnie zawsze przeraża, bo przecież prawie ćwierć życia spędzisz w pracy! Od prawie 20 lat pomagam ludziom, pracując z nimi, odnajdywać właśnie tę pasję w życiu, bo nie może być tak, że tylko 13% ludzi czerpie radość z tego, co robi przez ćwierć swojego życia!

Jest więc trzecia droga – która nie kojarzy nam się od razu z pasją, ale wiem, że dzięki niej ludzie zaczynają faktycznie rozumieć, czym jest pasja w ich życiu.

Droga trzecia – żyjesz z pasją

To jest droga, w której poprzez lepsze rozumienie siebie odkrywasz, czym dla Ciebie jest pasja, a co ważniejsze, co to znaczy: żyć z pasją.  Każdy z nas w głębi duszy wie, po co przyszedł na ten świat. W obliczu różnych wymagań, jakie postawiono przed Tobą,  sytuacji, oczekiwań, niepowodzeń i kilku jeszcze innych spraw, zagłuszyłaś to, co tak naprawdę Ci w sercu siedzi. Każdy z nas ma tę odpowiedź w sobie, Ty też. Pytanie brzmi: jak to wydobyć i co z tym potem zrobić.  Jest na to proces, który pozwala krok po kroku docierać do sedna.

To co jest najważniejsze na tym etapie, w tej drodze numer 3, to zrozumienie, jak musisz żyć, aby czuć pasję każdego dnia, aby mieć poczucie pełnego zaangażowania we wszystko, co robisz (nie tylko w pracę!), mieć poczucie radości i przede wszystkim sensu Twojej obecności na tej planecie.

Każdy z nas ma ogromną potrzebę posiadania pasji w życiu, rozumianej właśnie jako sens tego, co robię,  radość z tego, co robię i pozostawienie po sobie jakiejś wartości (za życia lub pośmiertnie).

W procesie definiowania, czym jest Twoja pasja, ważne są trzy rzeczy:

1. Odkrycie Twoich talentów – do czego się nadajesz? W czym masz szansę być najlepsza? Co w tym obszarze jednocześnie uwielbiasz robić? Co Ci daje radość?

Jest wiele ćwiczeń, o których opowiem Ci w kolejnych artykułach poświęconych pasji, które pomogą Ci to odkryć.

Podając przykład jednego z nich:  zastanów się, kiedy ostatnio byłaś bardzo mocno zaangażowana w robienie czegoś? Co takiego robiłaś, gdy prawie straciłaś poczucie czasu, byłaś w tak zwanym stanie flow? Jeśli złapałaś takie doświadczenie, poczuj je. A potem zastanów się i spisz, co tam takiego było, co spowodowało takie silne zaangażowanie? Może robiłaś coś z ludźmi? Może tworzyłaś coś całkiem nowego? Może rysowałaś?

Ważne jest znalezienie nie tylko tego, w czym jesteś dobra, ale raczej tego, co daje Ci tak ogromne poczucie zaangażowania, radości, satysfakcji.

2. Zrozumienie swoich wartości – co jest dla Ciebie w życiu naprawdę ważne? Bez czego nie mogłabyś żyć? Jakie wartości chciałabyś przekazać swoim dzieciom? Za co chciałabyś, aby kiedyś ludzie Tobie podziękowali, za co docenili?

Wartości stanowią podstawę tego, co musi się znaleźć w Twoim życiu, abyś czerpała z niego radość, czuła, że żyjesz z pasją. Na przykład jedną z moich wartości jest inspirowanie. Bardzo ważne jest dla mnie to, abym miała poczucie, że dzięki mojej pracy ludzie zmieniają swoje życie na lepsze. I każde działanie, które pozwala mi to robić, jest dla mnie źródłem ogromnej pasji. Za każdym razem, kiedy stoję przed grupą ludzi i pracujemy nad odkrywaniem ich pasji, czuję ogromną radość, zaangażowanie, flow – żyję z pasją.

3. Określenie własnej misji życiowej – czyli Twojego własnego, zdefiniowanego, sensu istnienia. Każdy z nas jest tutaj w jakimś celu. Im szybciej to zrozumiesz, tym więcej pasji będziesz mieć w swoim życiu. Misja to Twój przekaz dla siebie samej o tym, jakie działania dadzą Ci spełnienie, a jakie będą pustym zarabianiem pieniędzy.

Połączenie tych trzech elementów – talentu, wartości i misji – pozwala na życie z pasją.  Sposobów na realizację Twoich talentów, wartości i misji, będzie bardzo wiele. Będziesz mogła wybrać zajęcie oparte o te trzy filary i realizacja każdego z nich będzie Twoją pasją. Będziesz mieć nie jedną pasję, jedno zajęcie, którego poświęcić życie. Będziesz robić wiele rzeczy, wiele zajęć i całość tego będzie stanowić Twoją pasję. Będziesz przykładem osoby, która żyje z pasją.

Co ciekawe – życie z pasją wymaga świadomego zarządzania tym życiem i sobą. Co roku możesz robić sobie analizę bardzo matematyczną, aby sprawdzić, czy żyjesz z pasją i budować plan działania, który Ci na to pozwoli.

Życie z pasją jest prostsze, niż Ci się wydaje. Jest na to konkretny system, który pozwala Ci dokładnie takie życie zbudować.

O elementach tego systemu będę pisać szczegółowiej w kolejnych artykułach.

Pamiętaj – są trzy drogi odkrywania pasji. Każda z nich jest bardzo dobra. Jeśli ani pierwsza, ani druga (te bardziej dla nas oczywiste) nie przytrafiły się Tobie, możesz wybrać trzecią drogę – świadome życie z pasją.

Pamiętaj, żyj na 100%. Na mniej nie warto!

Ela Krokosz