Dzisiejszy temat jest wyjątkowy, ponieważ będę w nim mówić o marce osobistej – temacie, w którym nie czuję się ekspertem, ale który jest mi bliski. Uznałam, że będzie to stanowić świetną wartość dodaną tego podcastu, również w kontekście mojej misji – pomagania ludziom w życiu prawdziwym i odważnym. A więc odważnie wkraczam w ten temat i postaram się Wam dzisiaj pokazać, jakie kroki prowadzą nas do budowania świadomej i spójnej marki osobistej. 

Kim musisz się stać, aby osiągnąć sukces?

W świecie, w którym nie wiadomo, kim należy się stać, aby osiągnąć sukces, poczucie spójności jest bardzo ważne. Podczas mojej pracy z kadrą menadżerską, temat marki osobistej prędzej, czy później się pojawia. Dużo czasu poświęcam na to, aby odkryć wartości, misje i potrzeby, jakimi kieruje się dana osoba. Im większy dysonans, pomiędzy tym, kim musisz się stać i jak musisz się zachowywać, a tym, kim naprawdę chcesz być, tym większa frustracja. Frustracja, która ma swoje źródło w poczuciu, że udajesz kogoś, kim nie jesteś i kim nie chcesz być. 

W mojej pracy kładę szczególny nacisk na to, aby chodzić bez masek – mieć swoje zasady, wartości i trzymać się ich. Owszem, to oczywiste, że czasem musimy obrać konkretną formę zarządzania, wejść w jakąś rolę. Natomiast, dla mnie istotne jest, aby to, co mówią o nas inni, było spójne z tym, jak naprawdę chcemy być postrzegani. Jeśli zrozumiemy, dlaczego wykonujemy takie, a nie inne ruchy i dlaczego zachowujemy się w określony sposób, będziemy bliżej siebie, a poczucie frustracji zniknie. 

W świecie chaosu i niepewności coraz większej wagi nabiera to, kim naprawdę jest człowiek, którego nazywamy swoim szefem. Zaufanie wobec współpracowników oraz przełożonych to ogromna wartość. Osoby, z którymi na co dzień pracuję, zdają sobie z tego sprawę, i dlatego, prędzej czy później, temat marki osobistej pojawia się w mojej pracy. Dlatego, mimo iż nie jestem specjalistką od budowania marek, zajmę się dzisiaj tym tematem w kontekście bycia sobą i poczucia spójności w świecie zewnętrznym.

Na początek warto, abyś wykonał proste ćwiczenie. Poproś kilka osób z Twojego otoczenia o wymienienie 5 najbardziej charakterystycznych cech, które Cię opisują. Porównaj to, co otrzymasz, z tym, kim naprawdę się czujesz, i jak chciałbyś być odbierany w świecie zewnętrznym. To może być świetny początek dla naszych dzisiejszych rozważań. 

Jaka jest moja historia?

Chciałabym pokazać Ci w tym podcaście, jak budować markę osobistą, na własnym przykładzie. Przez ostatnie miesiące pracowałam z cudowną osobą, Jolą, nad komunikacją, strategią i działaniami mojej marki osobistej. Jak wiesz, na co dzień zajmuję się pracą nad rozwojem potencjału ludzi, za pomocą różnych metod. Są to między innymi coaching, szkolenia i działania online. Dzisiaj, na podstawie tego, jak budowałam swoją markę, pokażę Ci co możesz zrobić dla siebie w tym temacie. 

Pomysł na podcasty i budowanie własnej marki zrodził się, kiedy przekroczyłam czterdziestkę. Poczułam, że chcę jeszcze bardziej niż do tej pory, dzielić się ze światem tym, co mam w sobie. Zapragnęłam innego podejścia i innego narzędzia. Podcasty, których słuchasz, są właśnie owocem tych przemyśleń i działań. 

Jednak wiem, że samo słuchanie, nie jest w stanie wiele zmienić. Dlatego zdecydowałam się stworzyć program coachingowy, skierowany do tysięcy osób, ale nadal skupiony na jednostce. Jest to wspominany już wcześniej przeze mnie Self Coaching Program, o którym więcej przeczytasz tutaj. 

Mam nadzieję, że moja historia i wskazówki, które dla Ciebie przygotowałam, będą pomocne w budowaniu Twojej indywidualnej drogi. Nawet jeśli nie masz własnej firmy i wydaje Ci się, że temat marki osobistej Cię nie dotyczy.

7 rzeczy, które musisz wiedzieć, budując markę osobistą

Przygotowałam dla Ciebie 7 najważniejszych kroków, które doprowadzą Cię do zbudowania marki osobistej, spójnej z Twoimi wartościami. Zapraszam Cię do przejścia ze mną tej drogi. 

1. Nazwij swój obszar

Pierwszą, ogromnie istotną rzeczą, którą musisz zrobić, jest nazwanie obszaru w którym Twoja marka będzie się poruszać. U mnie tą kategorią jest self coaching. Wprowadzam na rynek zupełnie nową jakość coachingu – odwracam rolę coacha w drugą stronę. W swoich działaniach chcę przekazać ludziom, że nie potrzebują zewnętrznego źródła, aby stać się lepszym szefem, pracownikiem, czy po prostu człowiekiem. Pokazuję, że sami dla siebie jesteśmy najlepszym coachem, jeśli wiemy jak to robić. 

W jakiej kategorii Ty budujesz swoją markę? W jakim obszarze czujesz się specjalistą? Czy jest to obszar bankowości, HR, może zupełnie inny? Spróbuj to jeszcze bardziej zawęzić – może jest to konkretna branża? Im lepiej określisz to, w jakiej kategorii chcesz budować swoją markę, tym łatwiej będzie Ci, przejść kolejne etapy budowy marki osobistej. 

2. Znajdź swój Big Idea

W świecie marketingu mówi się, że “big idea” to myśl przewodnia, za którą pójdą ludzie. Idea, która inspiruje i pcha do działania Twoich odbiorców, klientów czy współpracowników. Aby tak się stało, musisz określić, jaka jest Twoja idea – jasno i klarownie, tak, aby inni Cię zrozumieli. Tylko wtedy, kiedy przekaz będzie zrozumiały, ludzie będą mogli się z nim utożsamić.

“Możesz być najlepszym coachem dla samego siebie” – to jest moja osobista misja, moja big idea. To jest to, na czym opieram swoją komunikację wobec świata zewnętrznego i na czym polega sedno mojego pomysłu na markę.  

3. Jakie jest Twoje hasło? 

Hasło jest kolejnym krokiem w definiowaniu marki osobistej. Jedno zdanie, pod którym podpisujesz się obiema rękami. Możesz poszukać Inspiracji w swoich ulubionych cytatach lub w tym, co mówią o Tobie inni. Często radzę to osobom, z którymi pracuję: znajdź cytat, który najlepiej Cię definiuje i oddaje Twoją filozofię życia. To może być świetny początek szukania tego jedynego hasła, które najlepiej odda charakter i ideę Twojej marki osobistej. 

W moim przypadku jest to hasło: Żyj prawdziwie, żyj odważnie. 

4. Znajdź swoje “dlaczego?”

Twoi odbiorcy muszą zrozumieć, co tak naprawdę robisz. Musisz określić, dlaczego akurat Twój pomysł jest tym, który w danej dziedzinie, w danej branży, odniesie najlepszy skutek. 

Kiedy odpowiadam sobie na pytanie: Dlaczego? rozwijam to, co określiłam wcześniej w big idea oraz w swoim haśle. Dlaczego self coaching i hasło Żyj prawdziwie, żyj odważnie? Ponieważ głęboko wierzę w to, że życie jest za krótkie, byśmy nie przeżyli go prawdziwie i odważnie. Nie będziemy mieć drugiej szansy. 

Najważniejsze, co możemy dla siebie zrobić, to sprawić, abyśmy na końcu życia nie żałowali tego, w jaki sposób je przeżyliśmy. Z doświadczenia wiem, że najlepiej radzą sobie ci, którzy nie poddają się i przezwyciężają wszelkie kłody, które życie rzuca im pod nogi. 

Idea coachingu opiera się na tym, że coach jest lustrem, wskazuje różne rozwiązania i perspektywy, ale ostatecznie decyzję podejmujesz samodzielnie. Dlatego właśnie kieruję się ideą self coachingu, bo wierzę, że sami dla siebie jesteśmy w stanie stworzyć najlepsze warunki, aby żyć prawdziwie i odważnie. 

A jaka jest Twoja odpowiedź na pytanie: dlaczego? 

Ten punkt jest bardzo ważny. Jeśli zrozumiesz, dlaczego budujesz taką markę, a nie inną, będziesz miał szansę dotrzeć ze swoim przekazem do podobnych osób. Nie musisz podobać się wszystkim – ważne, abyś znalazł takich odbiorców, którzy pójdą za Twoją marką, ponieważ będą się zgadzać z jej ideałami. 

5. Jaki jest fundament Twoich wartości?

Wartości to słowo klucz, które doprowadzi Cię do tego, jaka ma być Twoja marka. Określ je konkretnie. Moje 4 wartości to:

– Życie na 100% – każdy ma prawo inaczej definiować, czym dla niego jest życie na 100% i staram się to pokazywać w moich działaniach. 

– Profesjonalizm – rzadko kiedy zobaczysz u mnie nieprofesjonalne zachowanie. Cokolwiek robię, staram się robić to na wysokim poziomie.

– Rozwój – niezwykle ważne jest dla mnie, aby rozwijać nie tylko osoby, z którymi pracuję, ale również siebie samą. Dlatego, w moich podcastach usłyszysz czasem, jaką nową książkę przeczytałam, lub na jakiej konferencji byłam. 

– Radość – mam w sobie dużo naturalnego optymizmu. Ważne jest dla mnie, aby w moim skupieniu na profesjonalnym podejściu do pracy, nie stracić go.

Zastanów się teraz nad sobą. Czy to, jakimi wartościami się kierujesz, widać na zewnątrz? Czy w pierwszym ćwiczeniu, w którym masz za zadanie zdobyć opinie na Twój temat, te wartości są widoczne? 

Warto dążyć do tego, aby nasze wartości były spójne z tym, w jakim środowisku pracujemy i obracamy się na co dzień. Określ swoje wartości i kieruj się nimi  podczas wyborów – w pracy i w życiu codziennym. Dopasowywanie się do świata zewnętrznego, który jest sprzeczny z tym, jakie wartości wyznajesz, nie jest dobrą drogą. 

6. Co Cię wyróżnia?

Jakie wyjątkowe wartości i umiejętności dajesz swoim klientom lub swoim przełożonym? Jest coś, co Cię wyróżnia? Na pewno jest! Określ to, nazwij swoje talenty i przekaż to otoczeniu. Możesz to zrobić już na rozmowie kwalifikacyjnej. 

Twoja unikatowa cecha, którą chcesz się dzielić na zewnątrz, może być przepustką do lepszej pracy, lub do zdobycia klientów. Oczywiście musi być to szczere i prawdziwe. Poszukaj tego w sobie. 

Jak to wygląda u mnie? Moim wyróżnikiem jest wyjątkowość stylu pracy z drugim człowiekiem. Stawiam na coaching dostępny dla każdego. Dobry coaching ma swoją cenę i nie ma w tym nic dziwnego. Dlatego wychodzę naprzeciw osobom, które potrzebują coachingu, ale być może nie mają w tej chwili w swoim budżecie na to miejsca. Daję wszystkie niezbędne narzędzia, dzięki którym każda osoba będzie mogła skorzystać z wiedzy, jaką mam do przekazania. 

Drugim elementem wyróżniającym w mojej ofercie Self Coaching Program jest praca jeden na jeden, nagrana i udostępniona wszystkim biorącym udział w  programie. Jest to wyjątkowy sposób na to, aby popatrzeć z boku na proces coachingowy, i sprawdzić, jak by to zadziałało u nas. Uważam, że jest to świetny sposób na skonfrontowanie swoich oczekiwań względem procesu, jakim jest coaching i tego, jak to w rzeczywistości wygląda. Kluczowym aspektem tego sposobu pracy jest utożsamienie się z osobą coachowaną. To wyjątkowa sytuacja i  właśnie to jest tym wyróżnikiem, na który stawiam w mojej marce osobistej. 

7. Jaka jest obietnica Twojej marki?

Nie ma nic gorszego niż obietnice bez pokrycia. Moją obietnicą jest to, że nauczę Cię, jak zostać najlepszym coachem dla samego siebie. Dzięki temu dokonasz zmian w swoim życiu. Dam Ci wszystkie narzędzia, abyś mógł zrobić to samodzielnie. 

A co Ty obiecujesz swoją marką, jaka jest Twoja misja i wartości? To bardzo ważna informacja. Dodałabym do tego jeszcze pytanie: Co jesteś w stanie obiecać samemu sobie?

Nasza marka czasem buduje się kompletnie nieświadomie. Ludzie mają na nasz temat opinie, na które pracujemy każdym swoim działaniem, lub brakiem działania. To, do czego Cię zachęcam, to świadome budowanie marki osobistej. Jeśli odpowiesz sobie na wszystkie wspomniane dzisiaj przeze mnie pytania, będzie Ci łatwiej wypracować ją wypracować.

Mam nadzieję, że dzięki moim dzisiejszym wskazówkom, odnajdziesz swoją Big idea, określisz swoje wartości i złożysz obietnice, dzięki którym Twoja marka osobista stanie się spójna i zgodna z Tobą. 

Trzymam za Ciebie kciuki! 

Jeśli masz pomysł, jak mogę sprawić, żeby mój podcast był tym, czego szukasz – daj, proszę znać. Jeżeli jest jakaś ważna tematyka, którą chciałbyś żebym poruszyła napisz do mnie na adres: kontakt@talentdevelopmentinstitute.pl  lub w wiadomości prywatnej na moim fanpage: https://www.facebook.com/coachelakrokosz/ 

Dołącz do nas!

ZOSTAŃ SWOIM NAJLEPSZYM COACHEM

Jak działa Program?

TO TWOJA NAJLEPSZA INWESTYCJA

Kto korzysta z Programu?

ZOBACZ OPINIE UCZESTNIKÓW

Temat dzisiejszego podcastu jest związany z wyzwaniem Odkryj, co chcesz robić w życiu, które przez ostatnie dwa tygodnie zajmowało mój czas i uwagę. Wyzwanie trwało 3 dni i odbywało się w zamkniętej grupie na Facebooku, gdzie prowadziłam szkolenia i razem z uczestnikami wymienialiśmy się wieloma refleksjami i pytaniami. 

Wyzwanie już się zakończyło, ale dzisiaj chcę Ci opowiedzieć, jak oszukujemy sami siebie, na drodze do odkrywania tego, co chcemy robić w życiu. Wszystko to, co osoby zapisane na wydarzenie pisały w komentarzach, ich pytania i wnioski stanowią świetną bazę do takich rozważań. Dlatego opowiem Ci dziś, jakie problemy napotykamy na swojej drodze do odnalezienia tego, co chcemy robić w życiu. 

Każda, z blisko 5 tysięcy osób, które wzięły do tej pory udział we wszystkich edycjach wyzwania, jest w takim momencie swojego życia, w którym czuje, że nie jest z niego do końca zadowolona. Czuje, że jej życie nie idzie w kierunku, w którym powinno iść. Lub że powraca na wcześniej obraną ścieżkę, która okazuje się już nie być tą właściwą. I rozpoczynają się poszukiwania nowej drogi. 

Problemy, które napotykamy na swojej drodze ujęłam w trzech aspektach. Wynikają one z tego, co myślisz. Co to oznacza? Że możesz to zmienić! 

Oszustwo numer 1 – Potrzebuję 100% pewności zanim ruszę

Jeśli osoba biorąca udział w wyzwaniu poczuje, że chce bardziej zgłębić ten temat, może wziąć udział w pełnym, 6 tygodniowym kursie Odkryj co chcesz robić w życiu i zbuduj swój plan. W kontekście tego kursu padło pytanie jednego z uczestników: Czy po odbyciu tego kursu będę już na 100% wiedzieć, jaki zawód wybrać? 

Zawsze uśmiecham się, kiedy widzę takie komentarze. To uświadamia mi bowiem, jak duże mamy w sobie pragnienie posiadania wiedzy na temat tego, czy dana droga jest słuszna, zanim jeszcze na nią wejdziemy. Jeśli dojdzie do tego nasze doświadczenie życiowe, pojawia się w naszej głowie głos, który mówi nam, że mamy już niewiele czasu na podejmowanie decyzji, i w związku z tym, te decyzje muszą być słuszne. 

Po pierwsze – w życiu nic nie jest pewne na 100% (oprócz strasznej prawdy, że na 100% kiedyś umrzesz). Niestety taka jest prawda, że nawet, jeśli uważnie będziesz się przyglądać swoim talentom, będziesz kreślić plany, analizować wszystkie “za” i “przeciw”, to i tak nie będziesz mieć 100% pewności, że ta rzeka do której wchodzisz, sprawi, że dopłyniesz tam, gdzie planujesz. To, że dowiesz się, jak ogólnie ma wyglądać rzeka, którą chcesz płynąć, wystarczy. Chcę to podkreślić – to Ci naprawdę wystarczy! 

Nasz mózg podpowiada nam, że potrzebne są kolejne analizy, żebyśmy jeszcze nie ruszali i że musimy jeszcze to przemyśleć, zamiast po prostu wyruszyć. To obrona przed tym, żebyśmy nie czuli się niekomfortowo. Takim dyskomfortem jest pójście w jakimś kierunku bez jasnej i klarownej odpowiedzi, czy to na pewno słuszna droga. 

Podam Ci przykład jak ta potrzeba pewności 100% oddziaływuje w wielu naszych obszarach., Na jednej z grup internetowych napisała osoba, która bardzo chciała pisać świetne artykuły, i szukała kogoś, kto ją tego nauczy, aby te artykuły były perfekcyjne (aby miała 100% pewności, że są dobre!)j. Ktoś odpowiedział jej świetnym komentarzem: Spróbuj najpierw sama zacząć pisać, zacznij publikować i wtedy świat Ci odpowie, czy to są dobre artykuły czy nie. Co z tego, że znajdziesz kogoś kto wypracuje Ci Twój styl, skoro to będzie jego styl i może okazać się, że jego styl wcale nie będzie odpowiadał na potrzeby Twoich odbiorców. 

W tym komentarzu świetnie widać właśnie oszukiwanie samego siebie. I to takie, które nie pozwala nam na podejmowanie decyzji i zatrzymuje nas w miejscu. 

Kolejnym razem, kiedy powiesz samemu sobie, że musisz się jeszcze zastanowić i przemyśleć kolejny krok, pomyśl, czy przypadkiem to nie jest wymówka, aby za chwilę nie poczuć się niekomfortowo. Dyskomfort bowiem, jest nieodłącznie związany z działaniem. 

Albo masz wymówki, albo masz efekty

W kursie który stworzyłam, w trakcie 6 tygodni uczestnicy przechodzą cały proces prowadzący ich do tego, aby dowiedzieć się, jaka droga jest dla nich odpowiednia. Wszystkie ćwiczenia które są w nim zawarte wynikają z lat mojego doświadczenia i nie gwarantuję, że po tych ćwiczeniach osiągniesz 100% pewności, ale gwarantuję, że zdobędziesz wszystko, czego Ci potrzeba, aby ruszyć. 

Bardzo ciekawym przykładem jest Ania z którą przeprowadziłam wywiad w podcaście #54. Opowiedziała w nim o tym, jak podczas 5 modułu w kursie, który polega na budowaniu planu, utknęła, stwierdzając, że nadal nic nie wie. 

Podświadomie proces już działał, ale Ania jeszcze o tym nie wiedziała. Na tym etapie Ania poszła na spotkanie, pozornie niezwiązane z tym czym się zajmowała. Okazało się, że poprzez osobę, którą tam poznała i rozmowy które przeprowadziła, zdobyła staż w firmie, która otworzyła jej oczy na to, co chciała robić w życiu. 

Ten przykład pokazuje, że odpowiedź przychodzi w trakcie – dlatego nie możemy na nią czekać. Życie doprowadzi nas tam, gdzie chcemy, jeśli zaufamy, że mamy wystarczająco dużo, aby wyruszyć drogę. 

Oszustwo numer  2 – Pozwalasz czynnikom zewnętrznym decydować o Twojej drodze

Drugim, bardzo ważnym aspektem, który pojawiał się podczas wyzwania to pozwalanie na to, aby czynniki zewnętrze zaburzyły nasz obraz. 

W świetnej książce pt. “Myślenie pytaniami” jest postawiona teza, że odpowiedzi, jakie dostajesz od życia zależą od pytań, które sobie zadajesz. 

Jeśli zamiast mówić sobie, że nie wiesz, co chcesz robić w życiu, zadasz sobie pytanie: Co w moim życiu powinno się pojawić, żebym był szczęśliwy? Twój umysł nastawia się na poszukiwanie odpowiedzi i rozwiązań. 

Podczas wyzwania, zadaję między innymi takie pytania uczestnikom: 

• Co Cię obecnie w swojej pracy najbardziej frustruje?

• Czego chciałbyś się pozbyć?

• Co Cię powstrzymuje przed tym, aby odkryć swoją własną drogę?

Bardzo dużo odpowiedzi, które padają, dotyczy czynników zewnętrznych, takich jak: szef, firma, zarobki, regulacje prawne itd. Chcę Ci pokazać, że jeżeli przykryjesz swoją pasję czynnikami zewnętrznymi to przykryjesz to, co w istocie sprawia, że źle się czujesz w danej sytuacji. 

Jeśli nie pozbędziesz się wszystkiego, co przykrywa Twoje sedno, czyli to, o co Ci chodzi w życiu, nie zobaczysz tego. Dlatego tak ważne jest uświadomienie sobie, które czynniki zewnętrzne sprawiają, że czujesz się zagubiona i nie potrafisz ruszyć z miejsca. Nie daj się im oszukać. 

Powróćmy do przykładu Ani z podcastu #54, która powtarzała, że nie chce już pracować w bankowości, w której przepracowała 12 lat. Kiedy okazało się, że to nie sama bankowość jej przeszkadzała, tylko stanowisko jakie zajmowała, odkryła, że może nadal pracować w bankowości, ale w dziale który jest, na przykład, związany z zasobami ludzkimi. 

Z doświadczenia wiem, że w dużych firmach bankowych jest wiele możliwości rozwoju, które nie muszą mieć wiele związanego z bankowością. Sama jestem dobrym przykładem, bo mam 5 lat doświadczenia w bankowości a przecież nie jestem bankierem, tylko pracuję z ludźmi. Szkolę ich, rozwijam. 

Warto spojrzeć na to, co naprawdę sprawia nam radość i satysfakcję, a dopiero później przejść do czynników zewnętrznych.

Oszustwo numer 3 – Chcę wyruszyć w drogę, ale nie chcę zapłacić ceny

Trzecim aspektem, przez który oszukujemy sami siebie i w rezultacie nie podążamy właściwą drogą jest cena, którą trzeba zapłacić, aby ruszyć. Nie znam żadnej osoby, która osiągnęła sukces i nie zapłaciła za to pewnej ceny – wysiłku, zaangażowania, przewartościowania priorytetów w życiu. Czasem ta cena jest bardziej namacalna – posłanie dzieci do przedszkola, czy dojeżdżanie 50 kilometrów do nowej pracy. 

Jeśli decydujesz, że nie chcesz zapłacić pewnej ceny i np. wolisz zostać w domu z dziećmi, to jest to tylko i wyłącznie Twoja decyzja. Kiedy uświadomisz sobie, że to Ty o tym decydujesz, masz szansę na odnalezienie swojego poczucia szczęścia i satysfakcji w tym miejscu, w którym decydujesz się zostać. 

Na koniec opowiem Ci kawałek mojej osobistej historii, ponieważ ja również na pewnym etapie swojego życia zdecydowałam, że nie chcę zapłacić pewnej ceny, a innym razem ją zapłaciłam. 

W Irlandii miałam bardzo ciekawą pracę, jako menedżer do spraw rozwoju ludzi, w największym banku w Irlandii. Podczas, gdy ja tułałam się po wynajmowanych mieszkaniach, moi znajomi w Polsce kupowali mieszkania, działki i cieszyli się własnymi domami. Podczas,  gdy ja rozwijałam swoją karierę, moi znajomi zakładali rodziny. To była cena, którą zdecydowałam się zapłacić i dzięki niej przeżyłam wspaniałą, zawodową przygodę w swoim życiu. 

Zawsze z mężem chcieliśmy mieszkać w Australii. Kiedy mój mąż miał już kupiony bilet i na miejscu czekała na niego praca, a ja z moją starszą córką miałyśmy do niego dolecieć, okazało się, że jestem w ciąży z drugą córką. Zdecydowałam wtedy świadomie, że takiej ceny – oddalenia się od rodziny w Polsce, i rewolucji w życiu w trakcie oczekiwania na drugie dziecko, nie zapłacę. Nigdy nie miałam z tego powodu wyrzutów sumienia, że mogłam mieszkać w Australii bo to ja (oczywiście wspólnie z mężem) zdecydowałam, że takiej ceny nie będę płacić za ten sukces. Zwłaszcza, że wylądowałam w Austrii – bo właśnie tam zdecydowaliśmy się polecieć, kiedy byłam w 7 miesiącu ciąży. 

Każdy sukces ma swoją cenę. Pytanie, jakie powinieneś sobie zadać, brzmi: Jaką cenę chcesz zapłacić za swój sukces, a jakiej nie? Wtedy wiesz, że to Ty podejmujesz decyzję i jest Ci dużo łatwiej żyć prawdziwie i odważnie. 

Szukając więc swojej drogi nie oszukuj siebie. Przyjrzyj się tym powyższym oszustwom, które opisałam i spójrz prawdzie w oczy. Być szczerym i prawdziwym wobec siebie – to bardzo ważna umiejętność życiowa.

Jeśli masz pomysł, jak mogę sprawić, żeby mój podcast był tym, czego szukasz – daj, proszę znać. Jeżeli jest jakaś ważna tematyka, którą chciałbyś żebym poruszyła napisz do mnie na adres: kontakt@talentdevelopmentinstitute.pl  lub w wiadomości prywatnej na moim fanpage: https://www.facebook.com/coachelakrokosz/ 

Jeśli masz ciekawy pomysł lub jest jakaś ważna tematyka, którą chciałbyś żebym poruszyła w podcastach, napisz do mnie: kontakt@elakrokosz.pl  lub na moim fanpage: https://www.facebook.com/coachelakrokosz/ 

Dołącz do nas!

ZOSTAŃ SWOIM NAJLEPSZYM COACHEM

Jak działa Program?

TO TWOJA NAJLEPSZA INWESTYCJA

Kto korzysta z Programu?

ZOBACZ OPINIE UCZESTNIKÓW

W tym odcinku chciałabym Ci przedstawić Anię, która przeszła kurs “Odkryj, co chcesz robić w życiu” i krok po kroku zmieniła swoje życie. Po 12 latach rzuciła swoją pracę w korporacji, w bankowości. Przeniosła się z całą rodziną z Warszawy do Trójmiasta i całkowicie zmieniła swoją karierę. Weszła w obszar HR-u i stwierdziła, że pomaganie ludziom jest tym, co chce robić. Nie miała żadnego doświadczenia w tym obszarze, a jednak teraz jest na tym etapie, że jest bardzo zadowolona z tego, co teraz robi i z wielkim spokojem patrzy na swoją przyszłość. 

Pamiętaj jednak, że to nie jest tak, że zmiana nie jest czymś okupiona. To nie jest tak, że zmiana z jednego miejsca na drugie jest prosta, łatwa i przyjemna. Tak nie jest w życiu. W życiu jest czasami pod górkę. W tym podcaście zadałam Ani wiele pytań i dzięki temu możesz posłuchać prawdziwych zmagań, autentycznej historii i tego, jak Ania sobie z tym poradziła. 

Początki Ani, czyli kiedy powiedziała sobie “dość”.

Ela: Witaj, Aniu. Cieszę się, że zgodziłaś się na nagranie tego podcastu. Jesteś świetnym, żywym przykładem na to, że swoje życie można zmieniać, ot po prostu, na spokojnie. Mam wrażenie, że na ten temat krążą niepotrzebne legendy i mity.

Ania: To ja dziękuję za zaproszenie.

Ela: Zarówno ja, jak i moi słuchacze, chcielibyśmy poznać Twoją historię trochę lepiej. Czy mogłabyś opowiedzieć nam trochę o sobie? 

Ania: Prywatnie jestem mamą dwóch chłopców, żoną, a zawodowo przez 12 lat pracowałam w bankowości, zaczynając od recepcji. Potem byłam wsparciem doradcy klienta premium, a potem trafiłam jakby nagle na analityka kredytowego, po jakimś czasie miałam przerwę na urodzenie dzieci. Praca jako analityk kredytowy jakby nie do końca mi odpowiadała, a po Twoim kursie jestem na zupełnie innym poziomie, praca daje mi satysfakcję. Obecnie pracuję jako HR w firmie szkoleniowo-rekrutacyjnej.

Ela: Chciałabym zwrócić uwagę, że Twój przykład jest bardzo ciekawy. Po 12 latach pracy w bankowości zmieniłaś swoje życie o 180 stopni. Zmieniłaś, firmę i branżę. Zmieniłaś całkowicie zawód. Powiedz mi, proszę, ile miałaś lat doświadczenia w pracy w dziale HR? 

Ania: W branży HR – zero.

Ela: Dokładnie! Zero. A ja non stop spotykam się z tym, że ludzie uważają, że jak pracują w jednej branży 10 czy 15 lat, to już nie ma dla nich szansy na zmianę. Kiedy przyszedł do Ciebie moment, że powiedziałaś sobie: “dość”?

Ania: Patrząc na to z perspektywy czasu, myślę, że cała ta sytuacja się po prostu nawarstwiała. Cały awans na analityka kredytowego, posadzenie mnie za biurko na 8 godzin, bez kontaktu z ludźmi zaczęło powodować dyskomfort. Po urodzeniu dzieci, po dłuższej przerwie i powrocie do pracy, nie mogłam wejść z powrotem w system korpo, kiedy byłam przerzucana między jednym zespołem, a drugim. Czułam się niedoceniana. 

A punktem kulminacyjnym były moje problemy zdrowotne. Miałam problemy z kręgosłupem, z biodrem, w pewnym momencie nie byłam w stanie chodzić. Myślę, że fakt, że nie byłam doceniana wpłynął też negatywnie na mój stan zdrowia.

Ela: Chciałabym podkreślić, że to nie jest tak, że pewnego dnia ot, tak stwierdzamy, że coś nam się nie podoba, tylko to jest proces. Tkwimy przez jakiś czas w danej sytuacji, która wydaje nam się później nieodpowiednia. Potrzebujemy czasu na zmianę. 

U Ciebie było podobnie, nie stwierdziłaś po miesiącu, że tu nie pasujesz, bo nie masz kontaktu z ludźmi, tylko dopiero kiedy nałożyły się na siebie dodatkowe czynniki, złożyło się to wszystko na ostateczną decyzję.

Tkwimy, bo jest bezpiecznie

Ania: Chciałabym tutaj podkreślić, że my naprawdę tkwimy w jakiejś sytuacji, mimo iż podświadomie wiemy, że nie do końca nam to pasuje. Dlaczego ja tkwiłam w tej sytuacji? Czułam, że moja praca jest stabilna, że jest umowa na czas nieokreślony, że może nie daje mi pełnej satysfakcji, ale dzięki niej moja rodzina może normalnie funkcjonować. Podejrzewam, że gdyby nie ta choroba, tkwiłabym w tej pracy do tej pory. Jestem o tym przekonana.

Ela: Podejrzewam, że tę satysfakcję życiową czerpałaś z rodziny, z innych aspektów, a zawodowo, gdzieś w głębi duszy się uspokajałaś, że przynajmniej jest praca, bezpieczeństwo, ta umowa. Gdyby jeszcze Cię doceniali, prawdopodobnie nadal robiłabyś to, co może nie daje Ci radości – ale jest bezpieczne, prawda?

Ania: Nawet większość dziewczyn z grupy, z Twojego programu, potwierdzała to, że mocno w czymś tkwiły, dopóki się coś nie wydarzyło. My naprawdę lubimy bezpieczeństwo i stabilizację. I ja też tak, to sobie tłumaczyłam, że może nie czuję się dobrze jako analityk, ale jest satysfakcja finansowa. Że może jeszcze się rozwinę, a jeśli nie to przynajmniej jest to bezpieczeństwo. 

Ela: Twoja historia przypomina mi moją, którą często wspominam. Ja sama, będąc w Irlandii, tkwiłam w nieodpowiednim miejscu – 2 lata zanim zmieniłam moją sytuację. Opowiedz mi proszę, co było dalej. Wyjechałaś z Warszawy?

Ania: Tak. Po rozmowie z moim mężem, oboje doszliśmy do wniosku, że ta sytuacja, to nie tylko aspekt zawodowy, ale także prywatny. Wpływało to negatywnie na naszą relację. I mój mąż, kazał mi się zastanowić, jak długo jeszcze będziemy tkwić w takiej sytuacji, skoro źle to wpływa na nasze życie rodzinne, są kłótnie, pretensje – jak długo będziemy to wytrzymywać? 

Na szczęście miałam w nim wielkie wsparcie, był osobą, która mi to uświadomiła, która pociągnęła całą decyzję… i stało się. Postanowiliśmy, że się przeprowadzimy. I w tamtym momencie poczułam, że cały świat nam sprzyja. Wszelkie kroki, które musieliśmy podjąć – sprzedaż mieszkania, znalezienie nowego, miejsce w przedszkolu – wszystko udało się załatwić ekspresowo. 

Plusy i minusy, to nie jest bajka, a życie

Ela: Aniu, z perspektywy czasu, co po Waszej przeprowadzce do Trójmiasta, było super, a czego się nie spodziewałaś? Co okazało się trudne? 

Ania: Na pewno super było znalezienie swojego miejsca. Wszystko nam się tam podobało i fakt, że w końcu mieliśmy czas na odbudowanie relacji rodzinnej, było bardzo na plus. Dzieci miały wakacje, a my czas, żeby z nimi pobyć. Natomiast ciężkie było nasze zderzenie z rzeczywistością, jeśli chodzi o rynek pracy. Ogólnie mówiąc praca za najniższą krajową, umowy śmieciowe, albo po prostu problem ze znalezieniem odpowiedniej pracy, tak by dawała satysfakcję, pieniądze i czas dla rodziny. 

Gdy zaczęłam jeździć na rozmowy kwalifikacyjne, zaczęły się także problemy. Brak pozytywnych odpowiedzi, kiedy to, po tylu latach doświadczenia, nie powinnam mieć w ogóle problemu ze znalezieniem zatrudnienia. Niestety rzeczywistość okazała się dość ciężka. Co ciekawe, mogę powiedzieć, że każda z tych rozmów, coś mi uświadomiła. Coś, czego w głębi duszy nie chcę, coś, na co powinnam zwrócić uwagę. Ale tak to właśnie w życiu się zdarza, że ono samo czasem pokazuje i podpowiada, co jest dla nas dobre. Nie chciałam się godzić po raz kolejny na pracę, która nie będzie mi przynosić satysfakcji, albo nie pozwoli odebrać dzieci z przedszkola.

Zbuduj swoją poduszkę finansową i ruszaj

Ela: Aniu, muszę Cię jeszcze zapytać o kwestię finansową. Pewnie każdy z nas, zastanawia się, jakie miałaś zaplecze finansowe i czy w ogóle, skoro i Ty, i Twój mąż mogliście sobie pozwolić, żeby nie pracować przez pewien czas, a jednocześnie mieć za co żyć?

Ania: Tak, to prawda. Mieliśmy mieszkanie na kredyt, które udało nam się sprzedać i wziąć kolejne na kredyt, tylko w tym momencie wzięliśmy je z “górką”, tzn. mieliśmy zapas pieniędzy, z których mogliśmy żyć. W tamtym momencie także, z powodu mojego stanu zdrowia, kiedy tak naprawdę nie wiedziałam jeszcze co mi jest, miałam przyznane pieniądze z ZUSu i pieniądze na świadczenie rehabilitacyjne.

Ela: Dziękuję Ci, że o tym mówisz. Oczywiście nie chcę Ci zaglądać do portfela, ale z doświadczenia wiem, że jeśli jesteśmy w sytuacji, w której nie mamy za co żyć, to ostatnie, o czym myślimy, to to, co chcemy robić w życiu. Bardzo często powtarzam, że jeśli masz naprawdę wszystkiego dość i chcesz trzasnąć drzwiami w swojej obecnej pracy, to wytrzymaj jeszcze trochę i zbuduj sobie poduszkę finansową. Poduszkę, która pozwoli Ci coś zmienić i nie myśleć tak bardzo o finansach. Która da Ci przestrzeń i możliwość poszukania odpowiedniej pracy. Inaczej, zamiast mieć otwarty umysł, znowu będziemy się tylko martwić finansami i zgadzać na coś, co wewnętrznie jest dla nas nie do zaakceptowania. 

Ania: Gdybym nie miała tej poduszki finansowej, to pewnie znowu zgodziłabym się na pracę, poniżej moich oczekiwań. Zgodziłabym się na nią, wiedząc, że to nie jest “to” i tylko po to, żeby mieć za co żyć, i za trzy miesiące znowu poszukać innej. Tylko niestety ten czas byłby bardzo dla mnie ciężki, znowu wymagałby wyrzeczeń. 

Zaufanie intuicji i działanie kluczem do sukcesu

Ela:  Przejdziemy do Twojej obecnej pracy, która także jest bardzo ciekawym momentem. Powiedz mi, w którym momencie zaczęłaś pracę z kursem “Odkryj, co chcesz robić w życiu”? Wiem, że wykonałaś pracę nad sobą, poznałaś swoje talenty, wartości… ale w którym momencie to się wydarzyło?

Ania: Kurs pojawił się, kiedy mieszkaliśmy już w Trójmieście, a kiedy byłam już po kilku rozmowach kwalifikacyjnych, po których nie pojawiły się odpowiedzi. W tamtym momencie podłamałam się już trochę psychicznie, wydawało mi się, że to będzie takie proste, że przecież zmiana pracy z moim doświadczeniem będzie łatwa. Dotarło do mnie, że muszę coś zmienić, skoro nadal nie mogę znaleźć pracy. 

Któregoś dnia wyświetliła mi się Twoja reklama na Facebooku. Poczułam po prostu, że to jest ten znak. Znakiem było nowe mieszkanie, Gdynia i właśnie ten kurs. Po prostu poczułam, że muszę go zrobić. Mąż dowiedział się później, że go kupiłam, był nastawiony sceptycznie do niego, a ja po prostu wiedziałam, że potrzebuję pomocy. Skoro próbowałam sama, jeździłam na rozmowy i nadal coś się nie udawało, potrzebowałam coś zmienić. 

Ela:  Co dla Ciebie było najistotniejsze w tym kursie? Co najbardziej Ci pomogło?

Ania:  Po tych wszystkich wydarzeniach, które mnie podłamały – odbudowanie pewności siebie, poznanie siebie lepiej i taki… wewnętrzny spokój. 

Ela:  A z czego to wynikało? Ta pewność siebie, spokój, przecież to właściwie nie jest kurs o pewności siebie. Czy możesz uściślić z czego to wynikało u Ciebie?

Ania: Bardzo ważny był dla mnie moduł o talentach, który był dla mnie zaskoczeniem. Dowiedziałam się o sobie czegoś nowego. Tego, że talentem nie są tylko jakieś zdolności np. te finansowe, czy techniczne,  tylko tak zwane “kompetencje miękkie”. Stwierdziłam, że całkowicie porzucam swoje dotychczasowe spojrzenie na siebie, bo mam zupełnie inne atuty. Na Twoim kursie odkryłam, że potrafię słuchać, że mam umiejętność szukania rozwiązań, łatwość nawiązywania kontaktów, a do tej pory w ogóle tego nie zauważałam! 

Dobry plan to dopiero początek

Ela: Aniu, chciałabym Cię teraz zapytać, o bardzo cenną rzecz. Powiedz mi, proszę, jak u Ciebie wyglądał moment zaplanowania zmiany. Moment, kiedy już przerobiłaś pewne rzeczy i podjęłaś decyzję, że teraz czas na krok kolejny, co się wtedy wydarzyło?

Ania: To był bardzo ciężki krok. Pamiętam, że kiedyś w którymś podcaście wspominałaś, że to planowanie jest najcięższe, i pomyślałam wtedy: Planowanie? Ale jak to? Przecież tak ciężko jest mi wydobyć z siebie te talenty!  i faktycznie na planowaniu się zatrzymałam. Dałam sobie czas, potrzebowałam odpocząć od tego wszystkiego, bo takie “grzebanie” w sobie jest męczące, pozytywnie, ale jednak męczące. Wiedziałam, że teraz nic nie wymyślę i potrzebuję odetchnąć. 

Zrobiłam sobie 3 tygodnie przerwy i wróciłam do tego wszystkiego, zaczęłam działać. Zaczęłam chodzić na różne warsztaty, zaczęłam dostrzegać to, co zawsze mnie fascynowało jak np. budowanie relacji, komunikowanie się ludzi w zespole, ale zupełnie nie patrzyłam na to, jak na misję, którą miałam. Poszukiwałam czegoś podświadomie, co mi pokaże jakąś drogę. I tak właśnie było.

Ela: Chciałabym to jeszcze raz podkreślić, bo jest to szalenie istotne. Czasami coś nas blokuje przed działaniem, ale to nie szkodzi, bo na poziomie podświadomości, my wiemy, o co nam chodzi, wiemy, co powinniśmy robić. Intuicyjnie idziemy w dobrym kierunku, by wszystko dobrze się potoczyło.

Ania: Wszystkim, którzy działają, a gdzieś się zatrzymali, chciałabym powiedzieć, żeby się nie poddawali. Nawet jeśli czasem nam się wydaje, że coś jest nieistotne, nieodpowiednie, zaskakujące – zaufajcie intuicji, bo w rezultacie, gdzieś na końcu okazuje się, że to nam wszystko podpowiada, co robić. 

Ela: Zazwyczaj są dwie strategie. Jedna, w której niektórzy mają tę łatwość, że po odkryciu swoich talentów po prostu potrafią zbudować plan. Zakładają, że po 5 latach osiągną to, czy tamto i wydaje nam się, że to jedyna droga. 

A jest przecież druga, którą Ty poszłaś całkiem nieświadomie, że dobrze, może nie mam planu na całe 5 lat, ale wiem, co chcę zrobić jutro, intuicyjnie wiem, w jakie działania chcę zacząć wchodzić. Naprawdę polecam mimo wszystko nie zatrzymywać się, tylko zacząć po prostu działać w zgodzie z tym, co Ci intuicja podpowiada. Aniu, to powiedz nam, gdzie te działania Cię zaprowadziły?

Wszystko w naszym życiu jest “po coś”

Ania: To było bardzo ciekawe wydarzenie, ponieważ zupełnie bez jakiegokolwiek konkretnego zamiaru, wzięłam udział w warsztatach grupowych, gdzie zgłosiłam się do przeprowadzenia sesji ze mną. Miałam wskazać obszar, z którym będę pracować i wtedy po prostu powiedziałam, że ja się nie nadaję do bankowości. I zaczęły się pytania takie, jak: Ale czego dokładnie nie chcesz robić w banku? 

Ponieważ każda z tamtych osób, miała zupełnie inne wyobrażenia na ten temat, a ja tak bardzo skupiłam się na swoich i na tym, że nie chcę pracować w sprzedaży w banku, że nie dostrzegałam tych innych dróg. Ten właśnie moment sprawił, że w mojej głowie w końcu zakiełkował jakiś pomysł, że może będę prowadzić blog, pisać o finansach i pomagać innym. Zaczęłam zmierzać w stronę, która bardziej mi odpowiada, zaczęłam rozumieć, że finanse to nie jestem “ja”, to nie jest “moje”, a bardzo mi zależało na pracy z zarządzaniem talentami. I cudownie na horyzoncie pojawił się staż. Tutaj zaczyna się moja historia. I gdybym nie pojawiła się wtedy na tych warsztatach, to pewnie nawet nie wiedziałabym, że taki pracodawca się pojawi.

Ela: Czyli wszystko jest po coś. A powiedz mi, czy ten staż był bezpłatny?

Ania: Niestety był bezpłatny, przez 1,5 miesiąca, a po tym czasie dostałam pensję o wysokości ledwo powyżej najniższej krajowej.

Ela: Chciałam tutaj podkreślić i pokazać, że Twoja sytuacja była prawdziwa. To nie było tak, że z jednego super płatnego kwiatka, skoczyłaś na drugi, tylko był okres, że pracowałaś za darmo. Powiedz, dlaczego się na to zgodziłaś w takim razie? 

Ania: Kiedy zaczęłam się przyglądać tej firmie, poczytałam wpisy na Facebooku, przeczytałam artykuły na blogu, ja w to po prostu wsiąkłam. Poczułam, że to jest “to”, co chcę robić. Te wartości, które zobaczyłam, były tak spójne ze mną, że po prostu nie wyobrażałam sobie pracować w innym miejscu. 

Ela: Czyli zadziały się dwie sprawy: poczułaś, że to jest to, co chciałabyś robić, że to jest odpowiednie miejsce i druga rzecz, poczułaś, że te wartości są spójne z Tobą, tym co dla Ciebie jest ważne. 

Ania: Nawet bardziej ta druga rzecz, że przychodząc na rozmowę, nie wiedziałam co dokładnie chcę robić w tej firmie, tylko po prostu czułam bardzo mocno, że to, co oni robią jest bardzo ze mną zgodne. Ich wartości i moje są ze sobą bardzo spójne. To było dla mnie zaskoczeniem, że pierwszy raz w życiu na rozmowie kwalifikacyjnej przyznałam, że nie wiem, co chcę robić, ale wiem, że to właśnie w tej firmie chcę się rozwijać. 

Ela: Jak przekonałaś do siebie tę firmę, kiedy nie miałaś właściwie żadnego doświadczenia związanego z HR ?

Ania: Przedstawię tę odpowiedź z mojego punktu widzenia i z punktu widzenia pracodawcy. Według mnie na pewno ujęłam ich faktem, że wspomniałam o wartościach, które bardzo mi opowiadały, następnie sama już zaczęłam działać w podobnym obszarze, bo udało mi się zrobić kilka webinarów o podobnej tematyce i wpisałam to w CV. 

Natomiast, kiedy zapytałam o to samo pracodawcę, na potrzebę tego podcastu, to uwaga, usłyszałam, że podobał im się mój entuzjazm i uśmiech, po drugie duża pokora, którą się wykazałam, kiedy zdecydowałam się na bezpłatny staż i zaangażowanie 8-9 godzin dziennie. Kolejną rzeczą, która była bardzo ważna, to fakt, że przejęłam inicjatywę. Musisz wiedzieć, że mnie tak bardzo zależało na pracy w tej konkretnej firmie, że sama wysłałam do nich maila z zapytaniem, a 3 dni później z przypomnieniem. 

Kiedy nie dostałam odpowiedzi zadzwoniłam, żeby się przypomnieć i usłyszałam, że właściwie to dobrze, że dzwonię, bo oni nie zdążyli jeszcze przejrzeć kandydatur, ale mogę przyjechać na rozmowę, na której usłyszałam: Okey, bierzemy Panią.

Jak zwiększyć szansę na osiągnięcie sukcesu?

Ela: Chciałabym podkreślić słuchaczom jedną ważną rzecz. Ten pracodawca wybrał Ciebie, bo widział ten Twój entuzjazm, tę determinację i chęć, bo wiedziałaś czego chcesz. A gdybyś tego nie wiedziała, na pewno Twoja determinacja byłaby mniejsza. Naprawdę ważne jest, żeby odkryć to, co chce się robić w życiu, bo to drastycznie zwiększa szanse na osiągnięcie swojego celu. 

Często jestem pytana o to, jak zwiększyć swoje szanse w przypadku, kiedy nie ma się doświadczenia. I Twój przykład jest odpowiedzią. Ta determinacja, chęć i entuzjazm sprawia, że pracodawca przymknie oko na jakieś braki, bo wie, że Ty szybciej je nadrobisz. 

To jedna rzecz, a druga – nie możemy pominąć faktu Twojej pracy, którą wykonałaś – zwiększyć perspektywę swoich szans w tej firmie. Może nie miałaś doświadczenia, ale już poszłaś trzy kroki do przodu, zaczęłaś prowadzić webinary i zaczęłaś budować swoją pozycję w obszarze kompetencji miękkich. 

Ania: Bardzo długo patrzyłam na swoje doświadczenie przez pryzmat umiejętności specjalistycznych, a nie brałam pod uwagę np. kompetencji miękkich, które można wykorzystać w dowolnej dziedzinie. Takich, jak np. elastyczność.

Ela: Ważna jest też ta pokora, o której wspomniałaś, bo wchodząc trochę w buty pracodawcy, trzeba się postawić w sytuacji, kiedy to on musi zainwestować w pracownika i na pewno zrobiłby to o wiele chętniej w przypadku osoby, która wykazuje chęć i zaangażowanie. Kolejne pytanie, które dostałam od słuchaczy to pytanie, które brzmi: Z jakimi lękami i sabotażystami miałaś do czynienia? 

Działanie pomimo lęku

Ania: Jeśli chodzi o samą zmianę pracy to pojawił się we mnie taki wewnętrzny lęk o to, czy ja sobie poradzę w pracy bez doświadczenia oraz drugi taki ważny to kwestia finansowa, bałam się czy w ogóle damy radę wyżywić rodzinę, patrząc na to, że nasza poduszka finansowa powoli się kończyła. Na szczęście mój mąż bardzo mnie wspierał i ustaliliśmy, że warto jeszcze wytrzymać, że warto podjąć te wyrzeczenia na rzecz tej nowej pracy. Jednak cały czas musiałam sobie uświadamiać, że te wyrzeczenia to tylko na jakiś czas, że będzie lepiej.

Ela: Drugie pytanie z tych powoli kończących nasz wywiad to, jak się teraz czujesz? Co się w Twoim życiu zmieniło? Gdzie jesteś teraz? 

Ania: Jestem teraz osobą, która ma bardzo dużo satysfakcji. Dużo satysfakcji z pracy, satysfakcji z tego, że mam czas dla rodziny. Mam teraz bardzo duży wewnętrzny spokój, cieszę się, że to co robię, jest tym co lubię robić, że pomagam ludziom, czego wcześniej mi brakowało. 

Ważne jest też to, że umiem ładować energię. W poprzedniej pracy byłam wiecznie zagoniona, wiecznie zmęczona. Aktualnie jest spokojniej, cały tydzień wygląda spokojniej. Codziennie się rozwijam, codziennie rozwijam swoje kompetencje i w końcu zaczęłam żyć w zgodzie ze sobą. 

Kilka rad od Ani na zakończenie

Ela: Bardzo się cieszę, bardzo miło mi to słyszeć. Aniu, jeszcze na sam koniec, co byś poradziła osobom, które szukają swojej drogi?

Ania: Na pewno, żeby zaufać innym, bo ja zaufałam Tobie, mogę śmiało polecić Twój kurs, który mi dużo dał. Żeby dzielić się wątpliwościami z innymi, bo jeśli gdzieś utkniemy, jeśli z czymś nie będziemy mogli sobie poradzić, to może ta rozmowa z innymi osobami nas uwolni, albo ktoś nam pomoże. Moja rada jest też taka, żeby nie odpuszczać i słuchać intuicji. Jeśli czujemy wewnętrznie, że potrzebujemy odpoczynku – to odpocząć, ale później zacząć działać. Nawet, jeśli nie czujemy, że idziemy w dobrym kierunku, to ostatecznie działanie zaprowadzi nas tam, gdzie chcemy dojść, tylko jeszcze może o tym nie wiemy.

Ela: Zgadza się, nawet kiedyś Steve Jobs powiedział:

Nie możesz połączyć kropek patrząc do przodu; możesz je połączyć patrząc wstecz. Musisz więc uwierzyć, że kropki w jakiś sposób się połączą w Twojej przyszłości.

I coś w tym faktycznie jest.

Aniu, ogromnie Ci dziękuję za podzielenie się swoją historią. Dziękuję Ci za inspirację, którą jesteś dla pozostałych uczestniczek kursu. Zawsze dzielisz się swoim doświadczeniem i dobrą radą. Fantastycznie było z Tobą porozmawiać i myślę, że ludzie ogromnie to docenią, że swoją historią się podzieliłaś. 

Ania: A ja z mojej strony chciałabym Ci bardzo podziękować za Twoje wsparcie, za pomoc. Myślę, że dziewczyny z kursu z pewnością się dołączą. Dzięki Tobie albo jesteśmy już na odpowiedniej drodze, albo już robimy to, co chcemy robić. 

Jeśli masz pomysł, jak mogę sprawić, żeby mój podcast był tym, czego szukasz – daj, proszę znać. Jeżeli jest jakaś ważna tematyka, którą chciałbyś żebym poruszyła napisz do mnie na adres: kontakt@talentdevelopmentinstitute.pl  lub w wiadomości prywatnej na moim fanpage: https://www.facebook.com/coachelakrokosz/ 

Dołącz do nas!

ZOSTAŃ SWOIM NAJLEPSZYM COACHEM

Jak działa Program?

TO TWOJA NAJLEPSZA INWESTYCJA

Kto korzysta z Programu?

ZOBACZ OPINIE UCZESTNIKÓW

Ostatnia seria podcastów dotyczyła zmiany naszego sposobu myślenia. Opowiadałam Ci o naszych przekonaniach oraz o tym wewnętrznym dialogu, który się w nas toczy, ponieważ bardzo często, to właśnie jest sedno tego wszystkiego, co się w naszym życiu przydarza. 

Oczywiście nie mówię o jakichś losowych sytuacjach, na które nie mamy wpływu. Zdarzają się rzeczy, których nie jesteśmy w stanie kontrolować, ale to, nad czym możesz zapanować, to sposób, w jaki odbierasz rzeczywistość. Dzięki temu kontrolujesz to, w jaki sposób ta rzeczywistość będzie miała na Ciebie wpływ. A to wszystko zaczyna się właśnie w głowie.  

Zacznij od identyfikacji i zrób drugi krok

Po serii podcastów o wewnętrznych sabotażystach dostałam bardzo dużo wiadomości, że te podcasty były dla Was bardzo ważne, wartościowe i cenne.

Jedna osoba napisała przepiękną wiadomość, że w momencie, kiedy życie znowu rzuciło jej kłody pod nogi, bo znowu nie dostała wymarzonej pracy, z powodu całej tej złości i frustracji – poszła pobiegać (jak zwykle w takim momencie). Jednak tym razem zamiast biegać w lesie, w ciszy, włączyła podcast, i natrafiła na podcast właśnie o wewnętrznym sabotażyście. 

Pomyślała, że tak to w życiu czasem jest, że natrafiamy na coś, co jest nam w danym momencie potrzebne. I przyznała, że nigdy wcześniej nie słuchała moich podcastów. A właśnie wtedy, gdy tego potrzebowała, ten podcast pojawił się w jej życiu i był dla niej bardzo istotny.

W podcaście numer 51 pokazywałam, jak identyfikować pięć swoich najbardziej ograniczających przekonań. Obiecałam też, że nie skończymy tylko na identyfikacji, bo co Ci z tego, że wiesz co Cię ogranicza, jeśli na tym poprzestaniesz? 

W tym odcinku idziemy krok dalej. Chcę Cię nauczyć, w jaki sposób zmieniać te przekonania. Ważne jest, by z przekonaniem pracować, ponieważ to tak naprawdę początek tego, co w życiu masz lub nie masz. Można powiedzieć, że to fundament szczęścia i satysfakcji lub ich brak.

Przekonania – co to takiego?

Przekonanie to pewna wiara lub Twój pogląd, który masz, i ten pogląd determinuje to, co robisz lub czego właśnie nie robisz. Przykładowo, jeśli masz przekonanie, że nie jesteś pewna siebie, to prawdopodobnie idąc przez życie z tym przekonaniem, nie podejmujesz się sytuacji, które wymagają wyjścia poza tę strefę komfortu. Sytuacji, które wymagają dużej pewności siebie – bo wmówiłaś sobie, że jej nie posiadasz, więc nie podejmujesz działania. 

Drugi przykład, który często podaję, to moje przekonanie z czasów, kiedy mieszkałam w Irlandii i szukałam pracy w Irlandii, a miałam problem ją znaleźć, z powodu mojego języka angielskiego. Pracowałam wtedy nad przekonaniem, że i tak będę w stanie szkolić w tym języku, szkolić Irlandczyków. Rzeczywistość mówiła do mnie wtedy: Żartujesz! Na pewno nie masz takiego poziomu angielskiego, żeby szkolić tych ludzi w ich własnym języku.  Jak widzisz, przekonanie wpływa bardzo mocno na to, co się dzieje w rzeczywistości.

Mapa nie jest terenem

Żeby dokonać zmian w przekonaniu, musisz zrozumieć podstawową rzecz, a mianowicie, że jest różnica pomiędzy mapą a terenem. 

Istnieje bardzo ważny wymiar w NLP (programowaniu neurolingwistycznym), w ramach którego podstawą jest pokazanie, że mapa nie jest terenem. Oznacza to, że inaczej wygląda teren w rzeczywistości, a inaczej wygląda mapa, z której korzystasz. 

Co to oznacza dla programowania Ciebie i Twojego umysłu? Mówi się, że rzeczywistość, w której Ty funkcjonujesz i sposób, w jaki Ty ją interpretujesz – różni się od obserwowanych przez Ciebie faktów. 

Te same fakty, możesz zinterpretować bardzo różnie, w zależności od przekonań, które posiadasz. Musisz zrozumieć, że to, co widzisz, wcale nie musi być rzeczywistością. To jedynie sposób, w jaki interpretujesz tę rzeczywistość i właśnie ten sposób ma ogromny wpływ na to, co się w Twoim życiu wydarza. Tak jak mapa jest tylko mapą, a teren jest terenem.

Fakty czy przekonania?

Trudne może być czasem rozpoznanie, co jest naszym przekonaniem, a co faktyczną rzeczywistością. 

Na przykład, jeżeli ważę 100 kg i stając przed lustrem mówię sobie, że jestem piękna, szczupła i ważę tylko 60 kg, to jest to zaprzeczenie rzeczywistości. Zaprzeczam faktom i wadze, która wskazuje 100 kg, a nie 60 kg, które sobie wmawiam. I tutaj, w tym przykładzie rozdźwięk pomiędzy przekonaniem a faktem jest bardzo wyraźny, wręcz naturalny. A co w przypadku kiedy to, co nas otacza już nie jest takie oczywiste?

Zazwyczaj jest tak, że z tej rzeczywistości, która nas otacza, z tej dużej ilości faktów dookoła, wyciągamy te, które nam najbardziej pasują. Co to oznacza? Fakty, które nam najbardziej odpowiadają to te, które wspierają nasze przekonania. Jak powiedział kiedyś Henry Ford : “Jeśli wierzysz, że dasz radę i jeśli wierzysz, że nie dasz rady – to masz rację“.  W cokolwiek uwierzysz – masz rację. 

Więc jeśli wierzysz, że masz niskie poczucie własnej wartości, to znajdziesz tysiąc przykładów ze swojego życia, które Ci potwierdzą, że dokładnie tak jest. To jest właśnie Twoje przekonanie. Tak działa nasz umysł. Koncentruje się na tym przekonaniu i w rzeczywistości wybiera te rzeczy, które je wspierają. 

Weseli, a jednak smutni – te same osoby

Kolejny przykład, który pomoże to wytłumaczyć. Ja mogę wierzyć, że świat jest pełen wesołych ludzi. Jeśli, z kolei, Ty będziesz uważać, że świat jest pełen oszustów, to uwierz mi, że mieszkając w tym samym mieście, na tym samym osiedlu – każde z nas znajdzie tysiąc dowodów na potwierdzenie swojego przekonania. 

Każdy z nas znajdzie w swojej rzeczywistości dowody, żeby podeprzeć swoje przekonania. Myślę, że rozumiesz już różnicę między przekonaniami a rzeczywistością. 

“Czerwone” ćwiczenie

Zanim jednak przejdziemy do pracy nad zmianą przekonania, chciałabym przeprowadzić z Tobą pewne ćwiczenie. Zamknij proszę oczy w miejscu, w którym się znajdujesz, bez względu na to, czy jesteś w domu, czy na siłowni, czy na spacerze. Teraz, mając zamknięte oczy, policz ile przedmiotów w Twoim otoczeniu jest koloru czerwonego. Zastanów się przez chwilę i policz.

Następnie otwórz oczy i z determinacją, przyjrzyj się otoczeniu i policz ile faktycznie rzeczy w Twoim otoczeniu ma kolor czerwony. Poświęć na to chwilę, rozejrzyj i policz ile tych przedmiotów faktycznie jest. 

Prawdopodobnie, jeśli statystycznie wypadasz tak, jak większość pytanych osób, w momencie, kiedy świadomie szukałeś tych rzeczy w kolorze czerwonym – znalazłeś ich dużo więcej. 

Już tłumaczę o co chodzi w tym ćwiczeniu. Zobacz, elementy czerwone były wokół Ciebie cały czas, ale ponieważ Twój umysł nie był nastawiony na tryb: “szukam koloru czerwonego”, to nawet tych rzeczy nie zauważałeś. Jednak po chwili, kiedy świadomie za tym kolorem się rozglądałeś, to nagle się okazało, że tych przedmiotów jest o wiele więcej. 

Dokładnie tak samo jest z przekonaniami. Jeśli masz w głowie jakieś przekonanie, to w pokoju, w którym się znajdujesz wybierasz tylko te elementy, na których się koncentrujesz. Natomiast w rzeczywistości są jeszcze te, których nie zauważasz. I teraz zadaj sobie, proszę, pytanie, czy to w co wierzysz – pomaga Ci w życiu? 

Czy Twoje przekonania pomagają Ci iść w kierunku, na którym Ci zależy? Czy Twoje przekonanie pomaga Ci budować życie, o jakim marzysz? Bo jeśli nie, to czas, żeby nad tym przekonaniem popracować.

Jak zmienić niewspierające przekonanie?

Najprostsza metoda, która pomaga zmienić przekonanie to sposób, który wydaje się idealnie prosty – zaczynasz wierzyć w coś innego. Najłatwiej stworzyć sobie kompletnie przeciwstawne przekonanie i zacząć w nie wierzyć.

Załóżmy, że Twoje przekonanie brzmi: “Nie mam w sobie wystarczająco dużo przedsiębiorczości, by założyć własną firmę” albo “Nie jestem wystarczająco ładny/ładna,
by znaleźć drugą połowę” . 

W takiej sytuacji Twoim zadaniem będzie stworzenie przekonania zupełnie przeciwstawnego i powtarzanie je sobie: “Jestem bardzo przedsiębiorcza i uda mi się założyć firmę” oraz “Jestem wystarczająco ładny/ładna i na pewno znajdę kogoś w życiu” .

I oczywiście byłoby idealnie, gdyby z dnia na dzień przestać wierzyć w przekonanie “A” i zacząć wierzyć w przekonanie “B” – ot tak, bez wysiłku, jakby palcami pstryknąć. Niestety przekonanie, które w sobie masz, wymagało dużo czasu, żeby w nie uwierzyć. Dlatego będzie również potrzebowało czasu, żeby przestało być aktualne, żebyś uwierzył w coś innego. 

3 ważne aspekty, które mogą Ci pomóc

Chciałabym Ci podpowiedzieć, co musi się wydarzyć, żebyś przestał wierzyć w te stare przekonanie, a zaczął wierzyć w te, które bardziej Ci pomaga. 

1. Motywacja

Po pierwsze, żeby zacząć wierzyć w coś innego musisz znaleźć ważną dla Ciebie motywację. Początkiem wszystkiego nowego jest właśnie nasza motywacja. Warto odpowiedzieć sobie na pytanie lub zapisać je na kartce : “Co zyskasz, kiedy zaczniesz wierzyć w to nowe przekonanie?” 

1. Wizualizacja dla umysłu

Po drugie, ważne jest, żeby mieć w głowie pewien wzór tego nowego przekonania. Jeśli, na przykład, pracujesz nad pewnością siebie – na początek spróbuj zwizualizować sobie swoje nowe ja, te które jest pewne siebie. 

Wyobraź sobie, jak będziesz wyglądać, jak będziesz się poruszać i co będziesz czuć. Zbuduj nowy obraz siebie, tak, aby pomóc sobie uwierzyć w nowe przekonanie. 

1. Musisz naprawdę spróbować uwierzyć. 

Niestety nie ma reguły i określonego czasu, który upłynie pomiędzy zmianą jednego, a drugiego przekonania. Daj sobie czas i pracuj cierpliwie nad zbudowaniem nowego przekonania w Twoim umyśle.

Sednem zmiany przekonania jest to, że tak długo je sobie powtarzasz, aż uwierzysz. Nie ma innego sposobu. Skoro jednego dnia uwierzyłeś, że nie jesteś pewny siebie, to innego dnia uwierzysz, że jesteś. Nie odpuszczaj.

Te 3 aspekty, które wymieniłam powinny Ci pomóc wypracować nowe przekonanie. 

4 pytania, które pomogą Ci podważyć przekonanie

Pamiętasz jak mówiłam, że sednem tego wszystkiego jest zrozumienie, że rzeczywistość, która Cię otacza wynika bardzo mocno z perspektywy, z której ją interpretujesz? Żeby pomóc sobie w pracy z przekonaniami, warto ją podważać. 

Twórczynią pytań, które mogą Ci pomóc, jest Byron Katie, która przetestowała je na sobie, a których bardzo potrzebowała w ciężkim okresie swojego życia. Zachorowała na depresję, z którą bardzo długo się zmagała – ponad dziesięć lat. I kiedy przez ostatnie, dwa najcięższe lata, nie wychodziła już praktycznie z łóżka, zaczęła dokładnie zgłębiać – co się takiego dzieje, że wpadła w tak mocny stan depresyjny. Zaczęła się zastanawiać, co wprowadziło ją w tak ciężki stan.

Pewnego dnia, zauważyła, że to nie świat zewnętrzny wprawia ją w depresję, tylko jej oczekiwania i frustracje sprawiają, że czuje się źle. Im bardziej sobie wmawiała, że coś powinno się wydarzyć, że coś powinno być takie, a nie inne – a w rzeczywistości oczywiście było inne – wtedy czuła się naprawdę źle. Jej własne oczekiwania sprawiały, że czuła się gorzej.

Postanowiła zmienić swój sposób postrzegania świata, który ją otaczał. Przestała patrzeć na otoczenie przez pryzmat swoich oczekiwań. Obserwowała bacznie to, co działo się dookoła niej i starała się wewnętrznie interpretować to w sposób, który jej pomagał. Czyli np. nie wmawiała sobie, że mąż jej nie kocha, bo za mało się nią opiekuje, tylko kiedy np. przyniósł jej leki, mówiła sobie, że przyszedł, bo się o nią troszczy. 

Zaczęła interpretować tą samą rzeczywistość, w której funkcjonowała w sposób, który jej pomagał i budował pozytywne emocje. Zamiast zmiany rzeczywistości zmieniła swój sposób patrzenia na rzeczywistość. I to uratowało ją w życiu. W oparciu o swoje odkrycia stworzyła metodę “The Work”, którą od ponad 20 lat wykorzystuje wielu coachów, terapeutów w pomocy ludziom w zmianie ich perspektywy na życie, a co za tym idzie zwiększenia ich satysfakcji z życia.

Zapamiętaj, że to nasz sposób myślenia jest odpowiedzialny za nasze emocje. To, co myślimy ma ogromny wpływ na to, co czujemy. 

“The work” wybij się z przekonań, które masz

Metoda czterech pytań, o której Ci wspomniałam pozwala wybić się z przekonań, które masz i pozwala podważyć to, w co wierzysz. Spróbujmy przetestować ją na podstawie przekonania Nie mam wystarczająco dużo pewności siebie.

Zadajesz sobie teraz cztery pytania:

Pierwsze pytanie: Czy to jest prawda?

Najlepiej na kartce papieru, warto zapisać odpowiedź na to pytanie. Chodzi tutaj o to, aby faktycznie odpowiedzieć sobie czy to w co wierzysz tutaj jest prawdą.

Drugie pytanie: Czy jesteś absolutnie pewien, że to jest prawda?

I tutaj zaczynają się dziać bardzo ciekawe rzeczy, bo pytanie kierujesz jakby do podświadomości i zaczynają się pojawiać rzeczy, że może jednak to nie do końca jest prawda. Czy faktycznie nie ma żadnej sytuacji w życiu kiedy czujesz się pewnie? A może jednak takie się zdarzają?

Tutaj zaczyna się pojawiać pewnego rodzaju wątpliwość, co do przekonania, do którego byłeś w 100 % pewien. 

Trzecie pytanie: Jak reagujesz? Jak się zachowujesz kiedy pojawia się sytuacja, w której wiesz, że brakuje Ci pewności siebie? 

Zauważ, że wykonujesz pewną pracę na Twojej podświadomości, zaczynasz rozdzielać, zauważać, że to jest pewna myśl, która się pojawia “nie mam pewności siebie”, ona pojawia się w danej sytuacji, ale to myśl, a nie rzeczywistość. Należy zapisać, jak się zachowujesz, kiedy właśnie ta myśl się pojawiła. Zaczynasz proce oddzielania rzeczywistości od interpretacji tej rzeczywistości, bo ta interpretacja wynika ściśle z tego, co jest Twoim przekonaniem.

Pytanie numer cztery: A kim byś był/ była bez tej myśli?

Pomyśl, kim byłabym/byłbym bez tej myśli? Spróbuj sobie wyobrazić – jak zachowywałaby się taka osoba, która nie miałaby takiej myśli?  

Jaki jest cel tych pytań? Dzięki tym czterem pytaniom powoli rozdzielasz swoje myśli. Dzięki nim oddzielasz swoje przekonania od tego, w co wierzysz i co może Ci pomóc. Zaczynasz powoli dokonywać rozdźwięku między tymi myślami. Zauważasz: Okey, w to wierzę, ale mogę wierzyć w coś innego, co mi bardziej służy. Mogę mieć tę myśl, ale mogę też jej nie mieć.

Naprawdę bardzo Cię zachęcam do pobrania materiału dodatkowego pod tym podcastem, w którym będziesz mógł zrobić te ćwiczenie, tak aby zobaczyć tę różnicę. Zapewniam Cię, że ta metoda daje fenomenalne efekty. To niesamowite widzieć, że osoba, która w coś wierzyła całą sobą, może tę myśl podważyć, co więcej to podważenie może tej osobie służyć.

Krótkie ćwiczenie na zakończenie

Mam dla Ciebie jeszcze jedno proste ćwiczenie.  Spisujesz na kartce, po jednej stronie swoje ograniczające przekonanie, które Cię blokuje, a po drugiej stronie – spisujesz przekonanie w formie pozytywnej. 

Używając jeszcze raz tego samego przykładu, na kartce po jednej stronie wyglądałoby to tak:

– brakuje mi pewności siebie – jestem osobą pewną siebie

Drugi krok, to znajdujesz w swoim życiu pięć historii, które są w stanie potwierdzić, że to nowe przekonanie jest prawdziwe.

Jestem przekonana, że każdy z nas jest w stanie znaleźć niejedną historię w swoim życiu, która potwierdzi, że faktycznie, były takie momenty, kiedy czuliśmy tę pewność siebie. I mogą to być sytuacje takie jak podniesienie ręki na zajęciach i zgłoszenie swojej odpowiedzi, po sprzeciwienie się komuś. Liczy się każda, najmniejsza sytuacja, w której faktycznie wykazałeś się pewnością siebie. Pokaże Ci to, że jak chcesz – to potrafisz.

Oczywiście, zmieniać przekonania można na przeróżne sposoby. Czasami będą to metody wymagające dużo czasu, a czasami będzie Ci łatwiej. To, co chciałabym, żebyś zapamiętał z tego podcastu to, że masz ogromny wpływ na to w co wierzysz, co jest Twoim przekonaniem i jeżeli to, w co wierzysz Ci nie służy to są metody dzięki którym możesz uwierzyć w nową prawdę. 

Pamiętaj, że do tego podcastu możesz pobrać ćwiczenie, które pozwoli Ci popracować nad swoim przekonaniem… i naprawdę warto to zrobić, ponieważ nasze przekonania są fundamentem, które pozwala nam cieszyć się życiem, bądź nie. 

Dziękuję Ci bardzo serdecznie i do usłyszenia. 

Linki: podcast 51  

Jeśli masz pomysł, jak mogę sprawić, żeby mój podcast był tym, czego szukasz – daj, proszę znać. Jeżeli jest jakaś ważna tematyka, którą chciałbyś żebym poruszyła napisz do mnie na adres: kontakt@talentdevelopmentinstitute.pl  lub w wiadomości prywatnej na moim fanpage: https://www.facebook.com/coachelakrokosz/ 

Dołącz do nas!

ZOSTAŃ SWOIM NAJLEPSZYM COACHEM

Jak działa Program?

TO TWOJA NAJLEPSZA INWESTYCJA

Kto korzysta z Programu?

ZOBACZ OPINIE UCZESTNIKÓW